Spondiloz, vertebral kolonun herhangi bir nedenden dolayı dejenerasyonudur. Daha dar anlamda, spondilozun en yaygın nedeni olan omurganın yaşa bağlı dejenerasyonu olan omurga osteoartritini ifade eder. Osteoartritteki dejeneratif süreç esas olarak vertebral cisimleri, nöral foramenler ve faset eklemleri etkiler (faset sendromu). Şiddetli ise, omurilik veya sinir kökleri üzerinde baskıya neden olabilir ve bunu takiben ağrı, parestezi, dengesizlik ve uzuvlarda kas zayıflığı gibi duyusal veya motor bozukluklara neden olabilir.
İki bitişik omur arasındaki boşluk daraldığında, omurilikten çıkan sinir kökünün sıkışması radikülopatiye ( kas zayıflığının eşlik ettiği boyun, omuz, kol, sırt veya bacakta şiddetli ağrı gibi duyusal ve motor bozukluklar) neden olabilir). Daha az yaygın olarak, omuriliğe doğrudan baskı (tipik olarak servikal omurgada), genel zayıflık, yürüme bozukluğu, denge kaybı ve bağırsak veya mesane kontrolünün kaybı ile karakterize miyelopatiye neden olabilir. Sinir sıkışması ve kan akışının olmaması nedeniyle hasta el ve bacaklarda şok (parestezi) yaşayabilir. Boyun omurları etkilenmişse servikal spondiloz olarak etiketlenir. Alt sırt spondilozu lomber spondiloz olarak etiketlenir.
Servikal Spondiloz,
Servikal spondilozda, hastalığın ilk evrelerinde hastaya ense sertliği ile birlikte donuk boyun ağrısı şikayeti gelebilir. Hastalık ilerledikçe radikülopati (daralmış intervertebral foramen nedeniyle çıkan omurilik sinirinin sıkışması nedeniyle ) veya miyelopati (omuriliğin sıkışması nedeniyle) ile ilgili semptomlar ortaya çıkabilir. Boyun hareket açıklığının azalması fizik muayenede en sık görülen objektif bulgudur.
Servikal radikülopatide, omurilik sinirinin beslediği cilt bölgesinde uyuşma, karıncalanma veya yanıcı ağrı, omurilik siniri boyunca şiddetli ağrı veya sinirin beslediği kasta zayıflık veya tendon refleksinin olmaması olabilir. Bir olgudan yararlanan Spurling testi , hastanın başının ekstansiyona getirilmesi ve yana doğru bükülmesi ve intervertebral foramenlerin daraltılması için üzerine aşağı doğru baskı uygulanmasıyla gerçekleştirilir. [1]İpsilateral tarafta (yani başın büküldüğü tarafta) boyun veya omuz ağrısı bu testin pozitif sonucunu gösterir. Pozitif bir test sonucu, spondiloz için mutlaka pozitif bir sonuç anlamına gelmez ve bu nedenle ek testler gereklidir.
Servikal miyelopatide neredeyse her zaman hem üst hem de alt ekstremiteyi tutar. Bir kişi, hastalığın erken evrelerinde zor yürüyüş veya uzuv sertliği yaşayabilir. İliopsoas kası etkilenen ilk kas grubudur. Üst ekstremite tutulumu olmaksızın alt ekstremite zayıflıkları torasik kord basısı şüphesini arttırmalıdır. Parmaklardaki zayıflığın tespiti amacıyla parmak kaçış işareti yapılır. Bir kişinin ön kolu pronasyondadır ve parmaklar uzatılmıştır. Kişide miyelopati varsa, ulnar taraftaki parmaklarda yavaş bir abduksiyon ve esneme olacaktır. Her iki üst ekstremitede duyu kaybının derecesi farklı olabilir. Lhermitte işareti; Kişiden boynunu nazikçe uzatması istenerek gerçekleştirilir. Servikal miyelopatisi olanlar omurgada veya kollarda elektrik çarpması hissi yaratacaktır. Kas spastisitesi , hiperrefleksi ve hatta klonus miyelopatinin karakteristik özellikleridir. Hoffmann refleksi, plantar refleksin yukarıya doğru tepkisi (Babinski tepkisi) ve Wartenberg işareti (küçük parmağın anormal kaçırılması) gibi diğer anormal refleksler de ortaya çıkarılabilir.
Lomber Spondiloz
Omurilik L1 veya L2 vertebra seviyesinde bittiği için vertebral kanalın geri kalan kısmında sinir iletimi görevi omurilik sinirleri tarafından sürdürülür. Diskin şişmesi, osteofit oluşumu ve üst eklem çıkıntısının hipertrofisi gibi dejeneratif spondiloz süreci, omurga kanalının ve intervertebral foramenlerin daralmasına katkıda bulunur, bu da radikülopati ile ilişkili semptomlarla sonuçlanan bu omurilik sinirlerinin sıkışmasına yol açar.
Lomber omurilik kanalının daralması, nörojenik klodikasyon olarak bilinen, ayakta ve yürürken kötüleşen, oturma ve uzanmayla düzelen bel ağrısı, bacak ağrısı, bacaklarda uyuşukluk ve bacak güçsüzlüğü gibi semptomlarla karakterize klinik bir duruma neden olur.
Komplikasyonlar
Bu hastalığın nadir fakat ciddi bir komplikasyonu vertebrobaziler yetmezliktir. Bu, vertebral arterin transvers foramene geçerken tıkanmasının bir sonucudur. Servikal spondilozda omurga eklemleri sertleşir. Böylece diski koruyan kondrositler besinsiz kalır ve ölür. Sekonder osteofitler , radikülopati şeklinde kendini gösteren spinal sinirlerde stenoza neden olabilir .
Tedavi
Servikal spondiloz tedavilerinin çoğu titiz ve kontrollü çalışmalara tabi tutulmamıştır. Tedavi edilemeyen ağrısı, ilerleyici semptomları veya konservatif tedaviyle düzelmeyen zayıflığı olan hastalarda servikal radikülopati için cerrahi savunulmaktadır. Miyelopatili (CSM) servikal spondiloz için cerrahi endikasyonlar bir şekilde tartışmalı olmaya devam etmektedir, ancak "çoğu klinisyen orta ila şiddetli miyelopati için konservatif tedavi yerine cerrahi tedaviyi önermektedir".
Fizik tedavi, hareket aralığının, esnekliğin ve karın bölgesinin güçlendirilmesinin yeniden sağlanmasında etkili olabilir. Dekompresif tedaviler (yani manuel mobilizasyon, mekanik traksiyon) da ağrının hafifletilmesine yardımcı olabilir. Ancak fizik tedavi ve osteopati dejenerasyonu "iyileştiremez" ve bazı insanlar dekompresyon, ayarlamalar ve esneklik rehabilitasyonundan maksimum faydayı elde etmek için postüral modifikasyona güçlü uyumun gerekli olduğunu düşünüyor.
Omurga Kireçlenmesi ve Doktor Kamil Teker Yöntemi
Omurga eklemlerini destekleyen bağların sertleşmesi, kasların gerilmesi ve erimesi ve eklem hareket kısıtlılığının yerleşmesi ile klinik olarak saptanan omurga kireçlenmesi yaşlanmaya, hızla güç ve dayanıklılık işlevlerinde gerilemeye yol açar.
Yaşlanma süreci olarak normal karşılanmaktadır. Ancak bur kireçlenme düzeltilebilir ve yaşlanma süreci geciktirilebilir.
Uyguladığımız tedavi protokolü ile omurgada kireçlenmenin düzelmesi ve organ sistemlerinin sağlıklı çalışması ve güç ve dayanıklılık kaybının iyileştirilmesi Doktor Kamil Teker Yöntemi ile mümkündür.
